بررسی اثربخشی توانمندسازی روانی-اجتماعی مبتنی بر تئوری انتخاب بر کاهش افسردگی و پرخاشگری زنان دارای همسران زندانی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توانمند سازی روانی – اجتماعی مبتنی برتئوری انتخاب بر کاهش افسردگی و پرخاشگری زنان دارای همسران زندانی بوده است. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زنان دارای همسران زندانی مبتلا به افسردگی بود که به پایگاه سلامت اجتماعی آستان مهر مشهد مراجعه کرده بودند. تعداد 20نفر از آنان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای گردآوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه های افسردگی بک و پرخاشگری باس و پری استفاده شده است. درابتدای درمان آزمودنی ها به پرسشنانه ها پاسخ دادند و پس از 8 جلسه مداخله فردی توانمندسازی روانی ـ اجتماعی مبتنی برتئوری انتخاب (رویکرد واقعیت درمانی) برای گروه آزمایش مجددا مقیاسها توسط آنان تکمیل شدند. نتایج پژوهش نشان دادکه توانمندسازی روانی –اجتماعی مبتنی برتئوری انتخاب توانسته است میزان افسردگی، پرخاشگری کلی و پرخاشگری فیزیکی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل کاهش دهد. از این رو توانمندسازی روانی –اجتماعی مبتنی بر تئوری انتخاب توانست از طریق تشویق افراد به انتخاب های موثرتر و مسئولیت پذیری بیشتر افسردگی و پرخاشگری زنان دارای همسران زندانی را کاهش دهد.